'Ontdek je plekje'

Hallo allemaal,

Allereerst bedankt voor de vele leuke berichtjes, felicitaties en mails: erg leuk om te lezen en een hart onder de riem voor ons!!

Vandaag een dag waarin vele stapje in de goede richting zijn gezet. Meneer heeft aan één stuk door geslapen van 20.30 tot 7.30. Gisteravond hebben we één klein 'huiltje' gehoord en dat was het. Hij 'sjravelt' net als Tjen, zal wel in de genen zitten.

Quinn werd wakker en had even wat tijd nodig om op te starten. Toen hij de huiskamer zag met de slingers, ballonnen en de auto's realiseerde hij zich dat het OK was en kwam de glimlach tevoorschijn.

Bij het ontbijt kregen ook de andere stellen hem voor het eerst live te zien wat erg leuk was.

Vandaag stond de Tempel of Heaven op het programma. We hadden hier bewust voor gekozen omdat het een erg mooi historisch complex is met tevens ook mooie en vooral ook rustige tuinen. We wisten nog niet hoe Quinn zou reageren op zoveel mensen. We weten namelijk eigenlijk niets van zijn leventje voorheen. Echt niets. Het is dus voor ons aftasten.

Het is vandaag wel gebleken dat er een heleboel dingen zijn die Quinn nog niet eerder gezien en gedaan heeft en daar komen we dus nu beetje bij beetje achter.

Had hij gisteren nog grote moeite in de taxi te klimmen (want waar gaat deze dan wel heen?), nu ging het al stukken beter. Hij kijkt nog een beetje sip en miept een klein beetje maar verzet zich niet meer. In de taxi is hij wel dan erg rustig, afwachtende wat komen gaat. Als blijkt dat we ergens uitstappen en met z'n 6-en ergens naar toe lopen is het vrij snel weer in orde. Wilde hij gisteren pertinent niet in de buggy, vandaag was het zo gepiept. Maar als Tjen er niet inzit wil hij ook er niet in. Wat de Tempel of Heaven betreft: de sfeerbeelden van onze privé-fotograaf Tjen spreken voor zich: niets aan toe te voegen.

De taxirit naar huis duurde erg lang en het was bloedje heet (dik in de 30 graden). Eenmaal in het hotel voelde iedereen erg plakkerig. Het bad was snel gevuld en Tjen en ik konden de badkamer weer bevochtigen met de badspeeltjes. Mama kwam eens voorzichtig kijken met Quinn maar die schudde resoluut 'nee'. Aan mijn lijf geen natte polonaise!!!

Desondanks bleef hij toch af en toe om de deur kijken want hij was toch wel nieuwsgierig, maar kleren uit en lekker mee spetteren, ho maar!

Opeens kwam hij op een speeltje af en werd per ongeluk een beetje nat gemaakt. Hij begon te lachen. We maakten hem verder 'per ongeluk' een beetje nat en begon het steeds leuker te vinden. Eerst op veilige afstand aan de rand van het bad. Lekker nat worden. Daarna is mama op de badrand gaan zitten heel voorzichtig me de voeten in het water en hij wilde wel bij mama op schoot. Oeps daar schuift mama een beetje het water in ........ kleine tegensparteling als de sokken nat worden maar geen verzet. Uiteindelijk is hij toch nog, zij het met kleren aan, voor de eerste keer in zijn leven in een bad beland. Misschien morgen 'the full monty'.

Vanavond hebben we, ik weet het is triest, toch maar voor de grote M gekozen aangezien we geen zin meer hadden in vol ornaat een restaurant te bezoeken. Brigitte en oma hebben de supermarkt bezocht en op de weg terug dus wat van de grote M meegenomen. De kids wilden echter aan de instant noodels. Ook goed!

Na nog wat spelen was het tijd om naar bed te gaan. Na de ellenlange procedure van gisteren waren we benieuwd wat het vandaag zou worden. Meneer volgde echter het voorbeeld van Tjen: netjes uitkleden, tandjes poetsen, pyama aan en op het bed klimmen om naar Bob de Bouwer te gaan kijken. Na een paar filmpjes ging het licht uit en konden we zelfs de kamer uit sluipen zonder commentaar of gepiep. De heren slapen nu als roosjes.

Zoals de titel van dit stukje al aangeeft ontdekt Quinn steeds meer zijn plekje tussen ons. Ook voor opa en oma erg leuk om van dichtbij mee te maken.

Zo nu sluit ik me aan bij de kaartclub, één deur verder.

groetjes en tot morgen

Stephan, Brigitte, Tjen, Quinn
opa en oma