De dag van de "echte" overdracht

Vandaag 24 mei 2011 is Quinn nu echt bij ons gezin gekomen.
Het was een heftige dag met vele emoties maar wel een hele mooie dag.

Vanmorgen zijn we opgestaan na een kort nachtje. We hadden allemaal wel een beetje geslapen.
Bij het ontbijt kregen we al van alle kanten felicitaties voor Quinn en nu was hij er nog niet eens.

Om 12.00 uur zaten we klaar om samen nog even met Ly naar de bank te gaan. Stephan is met haar mee geweest. En hier doe je dus echt een heel uur (desk waar je alles voorbereid, dan een wachtnummer, 20 man voor je) om een bedrag te storten.
Ongelofelijk maar om klokslag 13.00 uur waren ze weer terug.

Het busje dat ons weer naar Quinn zou brengen stond al klaar.
Het kriebelde behoorlijk van binnen en Tjen vond het ook maar wat spannend.

In het weeshuis was Quinn er al en kwam dan ook snel naar beneden. Hij herkende Tjen en ze liepen samen naar de zaal waar we nog even de laatste formaliteiten afhandelden.

Toen was de tijd gekomen dat Quinn echt afscheid moest gaan nemen van zijn nanny en van zijn thuis waar hij de afgelopen twee jaar heeft gewoond. Samen, hand in hand met Tjen is hij naar buiten gelopen.......ontzettend mooi en ontroerend! Zijn nanny liep nog mee tot aan het busje. Het instappen was al moeilijk voor hem en toen de deur dicht ging raakte hij dan ook in paniek. Brigitte heeft hem op schoot genomen en heel langzaam en vele tranen later heeft hij zich een beetje over gegeven aan de situatie.

Op de hotelkamer is hij gelijk op de auto's afgelopen en daar heeft hij samen met Tjen mee gespeeld. Ook de lego viel wel in de smaak.
Om hem niet gelijk te veel te belasten besloten we om even een rondje te gaan wandelen. In de buggy, nee ik dacht het niet. Dat wilde hij absoluut niet. We hebben eerst Tjen zijn buggy gepakt en hem laten zien hoe het in zijn werk ging. Daarna kopieerde hij het van Tjen over en zijn we heerlijk een uurtje door het park gaan wandelen.

Terug op de hotel kamer nog even wat gespeeld en daarna gaan eten. We hebben gekozen voor het restaurant waar we gisteren ook geweest zijn. Daar spraken ze engels en we hoopten dat het eten ook nog een beetje snel zou komen. We wisten niet hoe Quinn hierop zou reageren. Hij heeft lekker mee zitten smullen en we hebben dan ook rustig kunnen eten. Er gingen trouwens wel ongeveer 10 auto's mee. Die liet hij niet meer los.

Het avond ritueel was héél bijzonder. Toen Quinn doorhad wat de bedoeling was (gaan slapen) schudde hij echt heel nadrukkelijk nee. En als Quinn nee zegt dan bedoelt hij niet als zoveel Chinezen ja, maar echt nee.
Heel langzaam en met onzettend veel hulp (eerst slaapkamer binnen zien te krijgen, vervolgens kleertjes uit, op bed zien te krijgen, zittend TV kijken, liggend TV kijken, voorzichtig hoofdje plat en als laatste oogjes dicht in het donker) van Tjen is hij uiteindelijk in slaap gevallen. Eerst wel nog even een Barbapappa en met z'n viertjes naast elkaar. Maar het allerbelangrijkste is dat hij toch ergens het vertrouwen heeft gevonden om zijn ogen dicht te doen en zich aan de slaap over te geven.

We hopen dat morgen voor hem een mooie dag zal worden. Een dag waarin hij weer een heel klein stapje vooruit kan zetten in zijn vertrouwen naar ons toe.

We zullen zo zelf ook lekker het bedje in duiken en morgen zal het zonnetje hier in China vast en zeker weer schijnen.

PS. We zijn apetrots op Tjen. Hij doet het fantastisch!!!!

Groetjes Quinn, Tjen, Brigitte, Stephan, Ton en José