Het ZomerPaleis

Hallo allemaal,

Vandaag helaas weer een dag zonder Quinn. We zien hem morgen pas weer bij de notaris. We zijn heel erg benieuwd hoe het met hem gaat en of hij misschien al wat eerder bij ons mag intrekken in de suite.

Omdat Quinn er toch nog niet is zijn we naar een toeristische plek gegaan waar je veel moet lopen: het Zomerpaleis. 'Gewapend' met 2 mobiele telefoons hebben we dapper weer 2 taxi's genomen. De mannen in de eerste taxi en de vrouwen namen een volgende. De taxirit ging uiteraard goed omdat elke chauffeur in Beijing weet waar het Zomerpaleis ligt. We kwamen dan ook vlak na elkaar aan.
Meteen werd ons in gebrekkig Engels uitgelegd dat het Paleis wel héél erg groot was en we toch écht een persoonlijke gids nodig hadden. We hebben toen maar gelijk geantwoord dat we 'grandmother' mee hebben genomen die gebombardeerd was tot 'personal guide'. Onze 'personal guide' had zich daarna voorzien van een electronische, Duitstalige gids en we zijn de hele dag vakkundig voorzien van tekst en uitleg. Behalve boven op de berg (uitleg zometeen). Toen liet de 'personal guide' het afweten.

Het ZomerPaleis was de zomer residentie van de keizers. Ze hielden toen wel van een beetje ruimte. En wat doe je als je graag op een berg een tempel wilt neerleggen en ook nog een meer wil om te varen maar ze zijn er beiden niet? Juist, dan charter je een mannetje of tienduizend en die laat je een paar jaar scheppen en zie het resultaat: een berg met een hele serie tempels erbovenop en een meer van pak hem beet een 2 kilometer doorsnede. Je moet toch wat als keizer. De foto's spreken verder voor zich. De keizer had dus een zomerpaleis, maar ook een winterpaleis. Tjen vond het wel nodig om de Verboden Stad dan maar om te dopen in 'LentePaleis'. Klopt eigenlijk ook nog!

Opa en oma vonden het érg indrukwekkend allemaal: je móet het zelf gezien hebben!

De rit met de taxi terug verliep ook wel heel voorspoedig. Je laat een taxichauffeur een kaartje van het hotel zien en dan is het maar afwachten op zijn reactie. De chauffeur van de mannen gaf geen enkele reactie, dus was het weer spannend of we überhaupt aan zouden komen in het juiste hotel. Maar ik moet zeggen: toppie. Linea recta naar hotel. De dames kwamen wat later aan maar die hadden zich door een of andere luxe auto laten vervoeren. Tja, verschil moet er zijn.

We zijn nu best wel allemaal moe (de beruchte jetlag dagen), vandaar dat er nu geslapen en gedouched wordt. Tjen is echter niet kapot te krijgen en heeft flink gevoetbald op de gang van het hotel.
Zometeen gaan we naar het in Beijing meest bekende Peking Eend restaurant kijken of we wat ducks kunnen verorberen.

Morgen wordt het dus weer een spannende dag: naar de Notaris voor de legalisatie en het belangrijkste: Quinn weer zien. We kijken uit naar zijn glimlach!!


groetjes

Brigitte, Stephan, Tjen
Opa en oma.